Για κάποιο λόγο οι τρεις τελευταιές μου αναρτήσεις όλο και μίκραιναν σε έκταση. Στο θέμα μας...Πολλοί λένε πως από τότε που βγήκε η "συγγνώμη" χάθηκε το φιλότιμο.Δεν νομίζω πως έχουν και άδικο.Όλοι νιώθουν βολεμένοι με αυτή τη λέξη.Δεν χρειάζεται καν να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι παρά να σχηματίσουν τα οκτώ αυτά γράμματα. Τι γίνεται όμως όταν το λάθος επαναλαμβάνεται;Αυξάνονται και οι συγγνώμες;Ποιο είναι το νόημα αυτής της λέξης;Να αποφύγουμε το λάθος που κάναμε με έναν εύκολο τρόπο ή να επανορθώσουμε πραγματικά,με πράξεις που να αποδεικνύουν όλα αυτά που νιώθουμε ή που δε νιώθουμε πια;Με μια χειρονομία που ξέρουμε ότι θα εκτιμήσει το άτομο που έχουμε απέναντι μας.Με μια θυσία από μέρους μας που θα κάνει τον άλλο να νιώσει λιγότερο πόνο.Έτσι κι εμείς μετά θα νιώθουμε λιγότερο ένοχοι.Υπάρχει και η περίπτωση να μην νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, ακόμα και μετά από αυτό.Το γεγονός αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του λάθους που κάναμε.Αν επηρέαζει ένα άτομο ή επηρέαζει και άλλους.Πρέπει να απευθυνθούμε και σε εκεινούς τους άλλους και να τους ζητήσουμε κι αυτούς συγχώρεση;Σε αυτή την ιστορία και όχι μόνο μπορεί να σπάσει το γυαλί και να μην ξανακολλήσει αλλά να αποκατασταθεί η ζημιά όταν αποκτήσουμε καινούριο.Ποιος είναι ικανός να αφήσει την οικεία πορσελάνη με την οποία μεγάλωσε για ένα γυαλί του εμπορίου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου