Ο κόσμος μου

Διαδίκτυο.Η δύναμη του κόσμου.Πηγή ενέργειας ενός μικρού παιδιού!Χαθήκαμε στις οθόνες.Που είναι οι εποχές που στέλναμε κάρτες όπως είπε και η φίλη μου η Δήμητρα;Περιμέναμε με ανυπομονυσία να διαβάσουμε το μήνυμα, να καταλάβουμε από το γραφικό χαρακτήρα του προσώπου πως νιώθει (καλλιγραφικά ή βιαστικά γράμματα).Πλέον ένα mail μας τα έχει λύσει όλα.Φυσικά δεν λέω πως δεν έχει ενώσει και κόσμο, όμως κατά τη γνώμη μου έχει χαθεί η μαγεία.Μου λείπουν οι μέρες που έβγαινα φωτογραφία με τους συγγενείς μου για να την έχω αναμνηστική στο άλμπουμ μου και όχι να έχω βγει καμιά εικοσαριά, να τις επεξεργάζομαι κανά μισάωρο για να διαλέξω την καλύτερη για το προφίλ μου στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.Σε όλες τις γιορτές συμβαίνει αυτό, και είμαι σίγουρη πως ακόμα και στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι αυτό ακριβώς θα συμβεί και φέτος.Υποτίθεται ότι πρέπει να συμβαδίζω με την εποχή μου;Να συμβιβαστώ;Αν και ποτέ δεν ήθελα να ξεχωρίζω και πάντα να πηγαίνω με το ρεύμα, σε αυτό το θέμα είμαι κάθετη.Τους βλέπεις όλους να γυρνάνε με τα κινητά με τις οθονάρες, όχι δεν το γουστάρω, Έχω την αίσθηση πως εδώ και μερικά χρόνια έχει χαθεί το συναίσθημα.Ένα παραπάνω που είναι δύσκολοι οι καιροί και πρεπει να είμαστε πιο κοντά!Γι' αυτό φέτος περιορίστε όσο γίνεται τις ηλεκτρονικές ευχές.Στείλ' τε μια κάρτα, πάρ' τε ένα τήλεφωνο, μιλήστε στο skype!Όχι άλλες απρόσωπες σχέσεις!