Χθες, κατά τη διάρκεια του internet surfing σκάλωσα στην παρακάτω εικόνα.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της σημερινής εποχής. Μπορεί να μην βρίσκεται άμεσα στις ζωές όλων μας, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα τους είναι κολλημένα σε μια οθόνη, χάνοντας κάθε ανθρώπινη επαφή. Μιας γνωστής μου το κοριτσάκι, δύο χρονών, ξέρει να ανοίγει τον υπολογιστή για να ακούει παιδικά τραγουδάκια προς το παρόν. Η υποθέση γίνεται πιο τραγική στη συνέχεια της ιστορίας. Πριν από κάθε έξοδό της από το σπίτι βάζει μάσκαρα και κραγιόν. Αν δεν γίνει αυτό, με τη βοήθεια της μητέρας της φυσικά, η μικρή βάζει τα κλάματα και θυμώνει. Μπορώ με ασφάλεια να πω ότι δεν μεγαλώνει μωρό αλλά ένα από τα εκατομμύρια κακομαθημένα που βλέπουμε κάθε τόσο στις αμερικάνικες ταινίες. Μία είναι η απορία μου: γιατί; Γιατί πρέπει από τόσο μικρά να μπαίνουν σε τέτοιες διαδικασίες; Η δική τους ηλικία είναι αυτή της χαράς και της ανεμελιάς η οποία χαρακτηρίζεται από παιδικότητα και κατά κύριο λόγο ανθρώπινη επαφή!Επιτέλους ξεχάστε κάθε ηλεκτρονική συσκευή που νομίζετε ότι θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα. Πηγαίνετε μια βόλτα με το παιδάκι σας για φαγητό, συναντηθείτε με φίλους σε ένα σπίτι αν τα οικονομικά δεν επιτρέπουν έξοδο. Ακομά και οι πιιο απομονωμένοι άνθρωποι όλο και κάποιον συγγενή ή γείτονα θα έχουν να πιουν ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ. Με αφορμή τις τάσεις των παιδιών (επειδή και οι μεγάλοι δεν πάνε πίσω) σας προτρέπω να βοηθήσετε την κοινωνία να βρει αυτό που της λείπει. Ανθρώπινες σχέσεις, από αυτές που οι άνθρωποι μπορούν να δουν τον συνομιλητή τους, να τον αγγιξουν, να νιώσουν τη ζεστασιά του και να ακούνε ακόμα και την ανάσα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου