Ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας..
-Έχετε φωτιά;
-Όχι, δεν καπνίζω.
Παρακολουθεί τον αγώνα και πίνει το ποτό που έχει παραγγείλει.Το παιχνίδι κυλάει ομαλά και δεν έχει να σχολιάσει κάτι πάνω σ' αυτό.Κοιτάζει το τραπέζι μου επίμονα αλλά δεν φαίνεται κάτι να τον ενδιαφέρει;
-Περιμένετε παρέα;
Γυρίζω το κεφάλι και τον κοιτάζω στα μάτια.Μελαχροινός, μ' ένα βλέμμα ήρεμο και αποφασιστικό.
-'Ηρθα απλώς να παρακολουθήσω τον αγώνα, το ίδιο και 'σεις υποθέτω.
-Ναι, πράγματι.
Χαμογελάει ζεστά και στρέφει το κεφάλι του προς τη μεγάλη οθόνη.Είναι ευγενικός, μιας και ο πληθυντικός υπάρχει ακόμα ανάμεσά μας.
-Δε συνηθίζεται στις γυναίκες να αρέσει το ποδόσφαιρο.
-Μόνο γι' αυτή την ομάδα είναι μια γλυκιά συνήθεια, κύριε...;
-Λέγε με Αλέξη.
-Κάτια, χαίρω πολύ.
Δίνουμε τα χέρια.Μια ζεστή τραχιά παλάμη αγκαλιάζει τη δική μου.Και τα βλέμματά μας συναντώνται όλο καλοσύνη.
Ημίχρονο.Η ώρα της αμηχανίας.Πρώτη σκέψη: Τουαλέτα!\
-Με συγχωρείς.
Κατευθύνομαι στους σκοτεινούς διαδρόμους που όλως παραδόξως είναι φωτεινοί.Κοιτιέμαι στον καθρέφτη, σαν να μη συμβαίνει τίποτε.Φτιάχνω τα μαλλιά μου, βάζω κραγιόν, πλένω τα χέρια.Πόση ώρα να 'χει περάσει;Πέρνωμια βαθιά ανάσα και τραβάω την ξύλινη πόρτα.
-Έλα, έλα η σερβιτόρα έφερε και φυστίκια.
Σπρώχνει ένα μπολάκι στο κέντρο του τραπεζιού μου και αρπάζει στα κλεφτά ένα αμύγδαλο.Τ' αγαπημένο μου.Τον αγριοκοιτάζω χωρίς να με δει αλλά τον συγχωρώ.Κάθομαι και συνειδητοποιώ ότι η μπύρα μου έχει τελειώσει.Και ακόμα δεν άρχισε το δεύτερο ημίχρονο.Κατευθύνομαι στο μπαρ και παραγγέλνω άλλη μία.Κατεβάζω νευρικά το μπλουζάκι και επιστρέφω στο τραπέζι.Ο αγώνας έχει αρχίσει και πάλι.Δείχνει πιο συγκεντρωμένος στον αγώνα αυτή τη φορά.Όντως το παιχνίδι έχει αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον.Επίθεση στην επίθεση.Και τελικά οι αντίπαλοι σκοράρουν.
-Αααααχ.Τινάζω χέρια και πόδια, εκφράζοντας τη λύπη μου.
Ο Αλέξης με κοιτάει και χαμογελάει συγκαταβατικά.Τι να κάνω;Όταν βλέπω μπάλα, βλέπω μπάλα!
-Παίζεις και μπάλα;
Την έρωτησή του ακολουθεί ένα γελάκι το οποίο θέλει να σφραγίσει την αναμενόμενη απάντηση.Κι όμως μ' έπιασε απροετοίμαστη.
-Παλιά, ερασιτεχνικά, με φίλους.
-Ουάου.
Μοιάζει να εκπλήσσεται.Δεν συναντάς και κάθε μέρα γυναίκα που να της αρέσει το ποδόσφαιρο!
Τα φάουλ δίνουν και παίρνουν καθώς ο χρόνος για τη λήξη μετράει αντίστροφα.Το σφύριγμα της λήξης.Έχασε η ομάδα μου.Δεν είναι αυτό που με απασχολεί αλλά το ότι η παρέα μου πρέπει να μ' αφήσει.Φωνάζει τη σερβιτόρα και τα πληρώνει όλα.
-Γιατί το έκανες αυτό, δεν με γνωρίζεις.
Η κίνησή του ομολογώ πως με σκλάβωσε και πάντα με βρίσκει απροετοίμαστη, μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη.Μαζεύω κινητά, ελέγχω τα πράγματα στην τσάντα μου και φοράω το παλτό μου.Έξαφνα ακούω τη φωνή του να μου λέει:
-Πότε θα σε ξαναδώ;
Έχω κοκκινίσει έιμαι σίγουρη, η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και νιώθω τα μάτια μου να βγάζουν σπίθες.Θέλω να τον ξαναδώ;Κατά κάποιο τρόπο μου είναι συμπαθής.Ίσως και παραπάνω από συμπαθής.Ενδιαφέρον θα έλεγα.
-Την Παρασκευή, στον επόμενο αγώνα.
-Έγινε.Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Κάτια!
-Και 'γω!
-Θα τα ξαναπούμε!
-Ναι, φυσικά!
Άλλη μια ιστορία για ιστορίες του καφενέ !Καλή επιτυχία Αριστέα μου!Να έχετε μια ομορφη μέρα!!
.jpg)
.jpg)
.jpg)